วันหนึ่ง...มีคู่รักหนึ่งคู่ทั้งคู่มีอาชีพคือหมอที่เก่งมากจึงทำให้ไม่มีเวลาที่จะมอบให้กันและกันซักเท่าไหร่แต่วันหนึ่ง...เขาทั้งสองเลือกที่จะขอลาหยุดพร้อมกันเพื่อที่จะไปเที่ยวในสถานที่ ที่ฝ่ายชายขอฝ่ายหญิงแต่งงาน
วันเดินทางเป็นวันที่อากาศแจ่มใสเขาทั้งสองได้นำของขึ้นรถเช่นและภรรยาก็ไม่ลืมที่จะนำแซนวิททูน่าของโปรดสามีที่เขาทำขึ้นมาเองใส่ไปในรถด้วย
เมื่อเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้วเขาทั้งสองก็ได้ออกเดินทางพร้อมกันโดยมีสามีเป็นคนขับรถ
เมื่อรถกำลังจะออกก็มีเสียง...กรี๊งงงงงง! เป็นเสียงโทรสับของสามีเมื่อเขาเห็นเบอร์โทรที่โทรเข้า เขาก็รู้ทันทีว่าเป็นเบอรของโรงพยาบาลสามีจึงพูดขึ้น"นี้วันหยุดของเรายังจะโทรมาทำตามอีกหรอ"ภรรยาจึงบอกว่ารับโทรสับเทอะอาจเป็นเรื่องด่วนก็ได้...แน่นอนหลังจากที่สามีคุยกับต้นสายเสร็จเขาก็ทำหน้าเศร้าพร้อมพูดขึ้นมาว่า....ทางโรงพยาบาลคนไม่พออยากให้เราคนใดคนหนึ่งรีบกลับไปเข้าประจำที่โรงพยาบาล
เขาทั้งสองนั่งคิดถึงความสำคัญและสิ่งที่หัวใจตนเองต้องการ...และสามีจึงตัดสินใจว่าที่ ที่เราจะไปใช้เวลาแค่ 30 นาทีเองแต่ไม่ต้องห่วงหรอกถ้าเรารีบขับไปกลับหน่อยคงใช้เวลาไม่ถึง25นาทีหรอกหลังจากพูดเสร็จเขาก็รีบขับรถออกไปทันที
แล้วก็เป็นในตามขาดเขาใช้เวลาเพียง15 นาทีในการเดินทางไปถึงสถานที่แห่งนั้นแต่...สถานที่แห่งนี้ไม่เหมือนกันที่ ที่เขาเคยเห็นมันเป็นเพียงแหล่มเล็กๆที่ยืนออกไปทางโคดหินด้านล่างก่อนที่จะถึงทะเล มันไม่มีความรู้สึกสดใสสวยงามเหมือนที่เคยผ่านมาเมื่อมาถึงพวกเขาก็รีบขับกลับเพื่อไปให้ถึงโรงพยาบาล
หลังจากวันนั้นเขาทั้งสองก็ไม่คิดจะกลับไปในสถานที่แห่งความหลังอีกเลยได้เพียงครุ่นคิดว่าทำไมสถานที่แห่งนั้นทั้งที่เมื่อก่อนมันเคยสวยงามหรือเป็นเพราะกาลเวลาที่มันเปลี้ยนไปทำให้ที่แห่งนั้นไม่เหมือนเดิม
จนวันหนึ่งเขาก็ได้รับคำตอบจากชายแก่ที่เขาต้องรักษามะนเป็นคำตอบที่ทำให้เขามองโลกนี้ในมุมมองที่ต่างไป
คำตอบนั้นคือ
....
สถานที่แห่งนั้นความสวยงามมันอยู่ที่ใด
ปลายทาง?
หรือจะเป็นสองข้างทางที่เราวิ่งผ่าน
คุณเป็นคนเลือกว่าจะมองมันแบบไหน
หากคุณเร่งรีบจนไม่สนใจว่าจะเก็บเกี่ยวประสบการณการเดินทางในชีวิตคุณ
คุณก็จะได้รับแค่ความสำเร็จไม่ใช่ประสบการณ
ขอบคุณที่อ่านถึงตรงนี้
By.21talk
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น